Mowa Gwiazd

Czy wiecie, że gwiazdy mówią? No, może nie jest to dokładnie mowa taka, do jakiej się przyzwyczailiśmy w jej ludzkim wydaniu, mimo to jednak mówią, lub nazwijmy to bardziej precyzyjnie – komunikują się.

Zaczęło się od tego, że odezwał się do mnie księżyc. Była akurat pełnia, więc jego emanacja tego wieczoru była wyjątkowo silna. Leżałem już w łóżku nie czując się najlepiej, bo uwziął się na mnie jakiś wirus więc ciało doznawało stanu lekkiej gorączki. Księżyc zaświecił do mnie przez okno i ku mojemu zaskoczeniu zaczął się ze mną komunikować. Jak żywa istota! Inna, ale żywa i… piękna!

Zaraz po księżycu odezwały się gwiazdy i planety. Było ich wiele, bardzo wiele. Każda z nich to piękna, świadoma istota! Istota, która myśli i czuje i z chęcią nawiązuje kontakt! Cała galaktyka, cały wszechświat utkany jest ze świadomości. Cały wszechświat żyje!

Przyzwyczajono nas do poglądu, że wszechświat jest zimny i pusty, że nie ma w nim życia. Nic bardziej błędnego. Takie poglądy to ślepy zaułek, efekt ludzkiego zapętlenia w pułapce umysłu. Pułapce, która karze tworzyć i kurczowo trzymać się idei oderwanych od natury rzeczy. Bo to nie umysł odpowiedzialny jest za odbieranie i rozumienie mowy gwiazd. Choć owszem, umysł również bierze w tym udział, jednak głównym czynnikiem sprawczym jest serce, a dokładniej coś, co nazywamy „przestrzenią serca”.

Świadomość wszechświata, wszystkich składających się nań gwiazd, i planet jest cudownie piękna. I powiem Wam coś, co człowieka, któremu dane będzie nawiązać ze wszechświatem kontakt, w pierwszej chwili zaskakuje. Wszechświat jest dobry! Całkowicie! Nie ma w nim nieprawości. Nie ma ciemnej strony. Jest tylko piękno i dobro.

Skąd się zatem bierze ciemna strona, której doświadczamy? Prawdopodobnie jest to jedna z pułapek umysłu, nie na darmo nazywana przez joginów Mayą – złudzeniem. Bo wobec dobra zaklętego w naturze wszechświata, ciemna strona jest niczym innym, jak właśnie złudzeniem.

Jeszcze jedno skojarzenie. Gwiazdy mówią a cały wszechświat pełen jest ich szeptów. Te szepty tworzą najdoskonalszą mapę. Nawigatorzy międzygwiezdnych statków kosmicznych potrafią tą mowę słyszeć i rozumieć. Dzięki temu potrafią bezbłędnie przemierzać ogromne odległości.

Czym zasłużyłem sobie na doświadczenie kontaktu z gwiazdami? Czy mógł mieć z tym jakiś związek fakt, że jestem w trakcie pracy nad projektem nowego urządzenia, które swym kształtem przypomina spiralną galaktykę? Czy w związku z tym prawdziwa, żywa galaktyka chciała mi coś o sobie powiedzieć?

Prawdopodobnie jednak największe znaczenie musiało mieć to, że kilka dni wcześniej przeszedłem wraz z żoną przez szamańską ceremonię otwarcia czakry serca. Cudowne doświadczenie otwierające łączność z całym stworzeniem! Bardzo chcielibyśmy się tym doświadczeniem z Wami podzielić. Uwzględnimy to w planach w najbliższym cyklu wiosennych warsztatów.

W czymże jednak jestem w tym doświadczeniu lepszy od chociażby takiego wilka, który od wieków w naturalny sposób wie jak się z księżycem porozumiewać. Ja zaś musiałem najpierw zdjąć z głowy czapę umysłu, aby zejść do poziomu serca. A wilk wie. Nikt mu niczego nie musi mówić. Wie i wyje! Czyż nie jest w tym co robi mądrzejszy od ludzi?

Przy okazji tego doświadczenia przeleciały przez moją głowę strzępy różnych teorii spiskowych mówiących o tym, że księżyc jest tworem sztucznym, że jego zadaniem jest kontrolowanie ludzkości itd itp. Czego to ludzkie umysły nie wymyślą! Wszystkie te teorie mogą się po umysłach skutecznie obijać i robić niezłe zamieszanie, jednak tylko do tego momentu, gdy wirujący kłąb myśli zastąpi błogosławione, ciche doświadczenie. Wówczas nie masz więcej pytań. Wiesz, że wyjący do księżyca wilk wie co robi i czujesz z nim jedność.

I jeszcze jedno. W tym cudownym, żywym wszechświecie NIGDY nie jesteśmy sami!